CONSUMPTION OF REMEDIES AS A CONDITION OF ACCEPTABILITY IN INDIVIDUAL APPLICATION TO THE EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS
Abstract views: 166
/ 
PDF downloads: 133
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.7752855Abstract
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne (AİHS) yapılan bireysel başvurularda aranan kabul edilebilirlik hükümlerinden biri de iç hukuk yollarının tükenmesidir. İç hukuk yollarının tükenmesi, sözleşme ile güvence altına alınan hak ve özgürlüklerin öncelikle devletler tarafından korunması gerektiği anlamına gelmektedir. Bu bağlamda ulusal koruma öncelikleri hak ve özgürlüklerin korunmasıdır. Hak ve özgürlüklerimin uluslararası korunması, ulusal korumadan sonra gelir ve bu durum sürekli koruma olarak tanımlanmasına neden olur. Bu bağlamda, Sözleşme'nin güvence altına aldığı hak ve özgürlüklerin ilkelerini talep ederken, iç hukuktaki mevcut ve etkili çarelerin tüketilmesi esastır. Bu araçlar tükenirse ve ortadan kaldırılamazsa uluslararası korumayı sağlayan AİHM'ye başvurulmalıdır.
Bu makale ile ev içi hukuk yollarının tüketilmesi gereken dönemler ve tüketilen uygulama örnekleri ile açıklanmaya çalışılacaktır.
i.
References
Anayurt, Ö, (2004), Kişisel Başvuru Yolu, Ankara, Seçkin Yayıncılık.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Bireysel Başvuru Hakkı ve Mevzuat, (2006), 2.Baskı, Ankara, Ankara Barosu İnsan Hakları Merkezi Yayınları.
Atasoy, H. (2015). Anayasa Mahkemesi’ne Bireysel Başvuruda Kabul Edilebilirlik Koşulları. Ankara, Adalet Yayınevi.
Bozkurt, E, Kanat, S. (2004). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Başvuru Elkitabı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Doğan, İ. (2013). İnsan Hakları Hukuku Ders Kitabı. Ankara: Astana Yayınları
Ekinci, H. (2013). Kabul edilebilirlik Kriterleri, M. Sağlam (Editör). Bireysel Başvuru İnceleme Usulü Ve Kabul Edilebilirlik Kriterleri (Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Anayasa Mahkemesi). (2. Baskı). Ankara: Anayasa Mahkemesi Yayınları, s. 109-164.
Ergül, E. (2012). Bireysel başvuru uygulamada nasıl başarılı olabilir? İnternet: http://www.erginergul.com/bireysel-basvuru-yolu-uygulamada-nasil-basarili-olabilir/
Ergin, E., (2004), Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Uygulaması, 2.Baskı, Ankara, Yargı Yayınevi.
Gemalmaz, M.S, (2010), Ulusalüstü İnsan Hakları Hukuku Belgeleri, I.Cilt/Bölgesel Sistemler, İstanbul, Legal Yayıncılık.
Gözübüyük, A.Ş. (1989), Bireysel Başvuru ve İç Hukuk Yollarının Tüketilmesi, İnsan Hakları Yıllığı, Sayı:10-11.
Kılınç, B. (2008). Karşılaştırmalı Anayasa Yargısında Bireysel Başvuru (Anayasa Şikâyeti) Kurumu Ve Türkiye Açısından Uygulanabilirliği. Anayasa Yargısı Dergisi, S.25, s. 19-59.
Madra, Ö. (1981). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Ve Bireysel Başvuru Hakkı, Ankara: AÜSBF Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Nalbant, A. (2010). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Hukuku Ve Anayasal Bireysel Başvuru, A.Taşkın (Editör). AİHM ve TÜRKİYE II Anayasa şikâyeti ve AİHM, Anayasa Şikâyeti Sempozyumu. Ankara, Türkiye Adalet Akademisi Yayınları, s. 215-240.
Özbey, Ö. (2008), Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Başvuru Yöntemleri, Ankara, Adalet Yayınevi.
Özdek, Y.(2004), İnsan Hakları Hukuku, Avrupa ve Türkiye, İstanbul, Kırmızıkalem Yayıncılık.
Reid, K. (2000). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne Bireysel Başvuru Hakkı, İstanbul, Avesta Basım Yayın Dağıtım.
Şirin, T. (2013). Türkiye’de Anayasa Şikâyeti (Bireysel Başvuru) İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi Ve Almanya Uygulaması İle Mukayeseli Bir İnceleme. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
Şirin, T.(2015), Anayasa Mahkemesi Kararlar Işığında Bireysel Başvuru Hakkı, 1.Baskı, İstanbul, On iki Levha Yayıncılık, s. 96,
Tanrıkulu, M.S, (2007),İnsan Hakları Avrupa Mahkemesine Bireysel Başvuru İçin El Kitabı, 4.Baskı, Ankara, Seçkin Yayıncılık.
Tezcan D, Erdem M.R, Sancakdar O, (2004), Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Uygulaması, Ankara, TC Adalet Bakanlığı Eğitim Daire Başkanlığı Yayıncılık.
Turabi, S.(2015), Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru Rehberi, 2.Baskı, Ankara, Seçkin Yayıncılık.
Turan, H.(2015), Bireysel Başvuru Yolunun Tanımı, Amacı ve Özellikleri, Ed. Hüseyin Turan, Recep Kaplan, Ankara, Anayasa Mahkemesi Yayınları, 2015.
AİHM Kararları
Akdıvar ve diğerleri/Türkiye kararı, AİHM, B. No: 21893/93, 1/4/1998
Aksoy/Türkiye Kararı, AİHM, B. No:21987/93, 18/12/1996.
Apostol/Gürcistan Kararı, AİHM, B.No:40765/02, 28/11/2006.
Aydın/Türkiye Kararı, AİHM, B.No:23178/94, 25/9/1997.
Aydın İçyer/Türkiye Kararı, AİHM, B. No: 18888/02, 12/1/2006.
Cardot/Fransa, AİHM, AİHM, B. No: 11069/84, 19/3/1991.
De Wilde, Ooms ve Verspy/Belçika Kararı, AİHM, B. No: 2832/66; 2835/66; 2899/66, 10/3/1972.
Deniz Baykal Kararı, B. No: 2013/7521, 4/12/2013.
Deweer/Belçika kararı, AİHM, B. No: 6903/75, 27/2/1980.
Grasser/Almanya Kararı, AİHM, B.No:66491/01, 05/10/2006.
Handyside/İngiltere kararı, AİHM, B. No: 5493/72, 7/12/1976.
İrlanda/İngiltere Kararı, AİHM, B. No:5310/71, 18/1/1978.
İsmayılov/Azerbaycan Kararı, AİHM, B. No: 4439/4, 17/1/2008.
Kalaç/Türkiye Kararı AİHM, B. No: 20704/92, 1/7/1997.
Paksas/Litvanya Kararı, AİHM, B. No: 34932/04, 18/05/2017.
Ringeisen/Avusturya Kararı, AİHM, B. No: 2614/65, 16/7/1971.
Salah Sheekh/Hollanda Kararında, B. No: 1948/04, 11/1/2007.
Selmouni/Fransa Kararı, AİHM, B. No: 25803/94, 28/7/1999.
Sejdovic/İtalya Kararı, AİHM, B. No: 56581/00, 01/03/2006.
Uzun/Türkiye Kararı, AİHM, B. No: 10755/13, 14/05/2013.
Vagrancy/Belçika kararı, B. No: 2832/66, 2835/66, 2899/66, 18/6/1971.
Van Oosterwıjk/Belçika, AİHM, B. No:7654/76, 6/11/1980
Yaşa/Türkiye Kararı, B. No: 22495/93, 02/09/1998.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 NEW ERA INTERNATIONAL JOURNAL OF INTERDISCIPLINARY SOCIAL RESEARCHES
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
