SINIR, GÖÇ VE BEKLEYİŞ: GİTMEK, BENİM MARLON VE BRANDOM

Özet

Bu çalışma, Hüseyin Karabey’in 2008 yapımı Gitmek: Benim Marlon ve Brandom filmini sınır çalışmaları çerçevesinde ele alarak göçün yalnızca fiziksel bir hareket değil, çok boyutlu bir deneyim olduğunu ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışmanın kapsamını filmin mekânsal, duygusal, kültürel ve bürokratik boyutlarda sunduğu sınır temsilleri oluşturmaktadır. Yöntem olarak film, kuramsal yaklaşımlarla ilişkilendirilmiş sahne çözümlemeleri üzerinden değerlendirilmiştir. Anzaldúa’nın sınırın kültürel ve psikolojik boyutuna, Balibar’ın sınırın siyasal niteliğine, Mezzadra ve Neilson’un sınırın üretici işlevine ve Nail’in sınırın dinamik yapısına dair görüşleri, filmin anlatısıyla birlikte yorumlanmıştır. Bulgular, sınırın yalnızca coğrafi bir çizgi olmadığını, aynı zamanda gündelik yaşamın ritmini değiştiren, bireylerin duygusal dünyalarını dönüştüren, kimlikleri yeniden tanımlayan ve hareketi sürekli kesintiye uğratan bir düzenek olduğunu göstermektedir. Filmde otel odalarında geçen bekleyişler, gişelerde yapılan kontroller, kapalı geçitler ve yeniden tanımlanan yolculuklar, sınırın çok yönlü işleyişini görünür kılmaktadır. Sonuç olarak çalışma, Gitmek: Benim Marlon ve Brandom filminin göç sineması literatürüne, sınırın duygusal ve toplumsal boyutlarını bütüncül bir yaklaşımla yansıtan önemli bir katkı sunduğunu ortaya koymaktadır.