YAŞLANAN BİR NÜFUSA UZUN VADELİ HİZMETLER VE DESTEKLER: UYGULAMA STRATEJİLERİ
Özet Görüntüleme: 11
/ 
PDF İndirme: 2
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.15737009Anahtar Kelimeler:
Yaşlanan Nüfus, Bakım Hizmetleri, Ekonomik Sürdürülebilirlik, Yaş Dostu KentlerÖzet
21.yüzyıl, insan ömrünün uzaması ve doğurganlık oranlarının düşmesine, küresel ölçekte hızla yaşlanan bir nüfus yapısına tanıklık etmektedir. Bu demografik değişim ve dönüşüm, sağlık ve sosyal hizmet sistemleri üzerinde derin etkiler yaratmaktadır. Uzun ömürlülüğün artışı ve doğurganlık oranlarının azalmasıyla şekillenen bu süreç, sürdürülebilir kalkınma politikalarının yeniden değerlendirilmesini zorunlu kılmaktadır. Bu nedenle yaşlı bireylerin bağımsızlıklarını koruyarak yaşam kalitelerini artırmak için uzun vadeli hizmetler ve destek mekanizmalarının etkin bir şekilde uygulanması oldukça önem arz etmektedir. Bu çalışma, yaşlanan nüfus için sürdürülebilir ve erişilebilir uzun vadeli bakım hizmetlerini geliştirmeye yönelik stratejileri ele almakta ve bu konuda neler yapılabileceğinin önemine dikkat çekmektedir. Araştırmada, yaşlı bakımı için kurumsal hizmetler, evde bakım, toplum temelli destekler ve teknolojik yeniliklerin entegrasyonu gibi temel bileşenler incelenmiştir. Bununla birlikte, hizmetlerin mali sürdürülebilirliği, bakım personelinin eğitimi ve multidisipliner yaklaşımların uygulanması gibi önemli konular tartışılmıştır. Ayrıca, Türkiye gibi yaşlanan nüfusa sahip ülkeler için uygulanabilir stratejiler önerilmektedir. Çalışmada, uzun vadeli hizmetlerin etkin bir şekilde uygulanabilmesi için politika yapıcılar, sağlık ve sosyal hizmet sağlayıcıları ile toplumun tüm paydaşlarının iş birliği içinde çalışması gerektiği vurgusu yapılmaktadır. Yaşlı bireylerin ihtiyaçlarına duyarlı, entegre ve kapsayıcı hizmet modellerinin geliştirilmesi hem bireysel hem de toplumsal düzeyde yaşlanma sürecini daha sağlıklı ve sürdürülebilir hale getireceğinden dolaylı da önemli bulunmaktadır.
Referanslar
AARP. (2017). AARP Policy Book: Aging in Place.
Akyıldız, N.A. ve Akbaş, E. (2020). Yaş dostu kent kriterlerinin kentsel morfolojiyi biçimlendirmesi. Sosyal Çalışma Dergisi, 4, (2), 84-90.
Baxter, K., & Glendinning, C. (2012). The role of informal care in long-term care. Social Policy & Society, 11(1), 5-16.
Bloom, D. E., Chatterji, S., Kowal, P., Lloyd-Sherlock, P., McKee, M., Rechel, B., & Smith, J. P. (2011). Population ageing: the future of global economic and social implications. The Lancet, 378(9797), 1339-1346.
Bowers, B. J., Fibich, B., & Jacobson, N. (2001). Care-as-service, care-as-relating, care-as-comfort: Understanding nursing home residents' definitions of quality. The Gerontologist, 41(4), 539-545.
Brooker, D. (2004). What is person-centred care in dementia? Reviews in Clinical Gerontology, 13(3), 215-222.
Butrica, J. A., Johnson, R. W., & Zedlewski, S. R. (2009). Volunteer dynamics of older Americans. The Journals of Gerontology Series B: Psychological Sciences and Social Sciences, 64(5), 644-655.
Chappell, N. L., & Funk, L. (2011). Social support, caregiving, and aging. Canadian Journal on Aging, 30(3), 355-370.
Cohen-Mansfield, J. (2001). Nonpharmacologic interventions for inappropriate behaviors in dementia: A review, summary, and critique. American Journal of Geriatric Psychiatry, 9(4), 361-381.
Colombo, F., Llena-Nozal, A., Mercier, J., & Tjadens, F. (2011). Help wanted? Providing and paying for long-term care. OECD Health Policy Studies. OECD Publishing.
Danış, M. Z. (2005). “Toplum Temelli Bakım Anlayışı”, Öz-Veri Dergisi, T. C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Yayını, 21 (2): 445-459.
Edvardsson, D., Winblad, B., & Sandman, P. O. (2008). Person-centred care of people with severe Alzheimer’s disease: Current status and ways forward. The Lancet Neurology, 8(4), 317-327.
European Commission. (2020). The 2020 Ageing Report: Economic and Budgetary Projections for the EU Member States (2019–2070).
Fazio, S., Pace, D., Flinner, J., & Kallmyer, B. (2018). The fundamentals of person-centered care for individuals with dementia. The Gerontologist, 58(suppl_1), S10-S19.
Forder, J., & Fernandez, J.-L. (2011). Length of stay in care homes. Social Policy Research Unit, University of York.
Gallagher, A., Li, S., Wainwright, P., Jones, I. R., & Lee, D. (2008). Dignity in the care of older people – A review of the theoretical and empirical literature. BMC Nursing, 7(11), 1-12.
Genet, N., Boerma, W., Kroneman, M., Hutchinson, A., & Saltman, R. B. (Eds.). (2011). Home care across Europe: Current structure and future challenges. European Observatory on Health Systems and Policies.
Glasby, J., & Dickinson, H. (2014). Partnership working in health and social care: What is integrated care and how can we deliver it? Policy Press.
Humpert, K. (1997). Einführung in den Städtebau. Kohlhammer Architekture. Stuttgart.
Keating, L., & Eales, J. (2017). Social consequences of family caregiving: Implications for caregiver support and health promotion. Ageing and Society, 37(6), 1037-1058.
Kitwood, T. (1997). Dementia reconsidered: The person comes first. Open University Press.
Kontos, P. (2005). Embodied selfhood in Alzheimer’s disease: Rethinking person-centred care. Dementia, 4(4), 553-570.
Kurtkapan, H. (2018). Aktif yaşlılık ve yerel yönetim uygulamaları: İstanbul örneği. Yaşlılık Çalışmaları Dergisi, 2, 38-52.
Lain, D. (2012). Working past 65 in the UK and the USA: Segregation into 'Lopaq' occupations? Work, Employment and Society, 26(1), 78-94.
Lefebvre, H. (1974). The Production of Space. Translated by Donald Nicholson-Smith, Blackwell Publishing, USA.
Marshall, M. (2011). Developing supportive design for people with dementia. Health Design & Technology Institute.
McCormack, B., & McCance, T. (2010). Person-centred nursing: Theory and practice. Wiley-Blackwell.
McCormack, B., Dewing, J., & McCance, T. (2011). Developing person-centred care: Addressing contextual challenges through practice development. Online Journal of Issues in Nursing, 16(2), 3.
OECD. (2021). Health at a Glance 2021: OECD Indicators. OECD Publishing, Paris.
Pew Research Center. (2017). Tech adoption climbs among older adults. Pew Research Center.
Plouffe, L., & Kalache, A. (2010). Towards global age-friendly cities: Determining urban features that promote active aging. Journal of Urban Health, 87(5), 733-739.
Ranci, C., & Pavolini, E. (Eds.). (2013). Reforms in Long-Term Care Policies in Europe: Investigating Institutional Change and Social Impacts. Springer.
Schulz, R. (2000). Handbook on dementia caregiving: Evidence-based interventions for family caregivers. Springer.
Taşcı, F. (2010). Yaşlılara yönelik sosyal politikalar: İsveç, Almanya, İngiltere ve İtalya örnekleri. Çalışma ve Toplum, 1, 175-202.
Topol, E. (2015). The Patient Will See You Now: The Future of Medicine is in Your Hands. Basic Books.
Tutal, O. ve Üstün, B. (2009). Yaşlılık ve yaş dostu kentler: Eskişehir. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 1, 1-23.
United Nations. (2019). World Population Ageing 2019: Highlights. United Nations Department of Economic and Social Affairs.
Walker, A. (2002). A strategy for active ageing. International Social Security Review, 55(1), 121-139.
Weiss, D., Westerhof, G. J., & Bode, C. (2018). Cognitive aging and well-being in adulthood: The role of subjective aging. American Psychologist, 73(2), 176-187.
World Health Organization (2007). Global Age-friendly Cities: A Guide Web: https://www.who.int/ageing/publications/Global_age_friendly_cities_Guide_English.pdf Erişim tarihi: 04.03.2025
World Health Organization (WHO). (2015). World report on ageing and health. World Health Organization.
World Bank. (2016). Live Long and Prosper: Aging in East Asia and Pacific.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 NEW ERA INTERNATIONAL JOURNAL OF INTERDISCIPLINARY SOCIAL RESEARCHES
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
