ABSURDITY OF WAR IN JOSEPH HELLER’S CATCH 22 AND IN KURT VONNEGUT’S SLAUGHTERHOUSE 5

Özet

Eski dönem savaşlarında ön saflarda yer almayan insanlar savaştan pek etkilenmez ve daha güvenli bir ortamda bulunurlardı. Ancak modern zaman savaşlarında artık cephe gerisinde sivil olmak ile cephede savaşan asker olmak arasında pek bir fark kalmadı. Çünkü modern savaş yöntemleriyle ve makineleriyle birlikte savaş ve terör artık her yerde. İkinci Dünya Savaşı sırasında Hiroşima'ya, Nagazaki'ye atılan atom bombaları ya da Dresden'in bombalanması binlerce insanın ölüme neden oldu. Ve benzer savaş felaketleri birçok kez yaşandı, maalesef hâlâ yaşanmaya devam ediyor. Bütün bunların sonucunda ölüm ve acı giderek anlamını yitiriyor ve sıradanlaşıyor. Savaşlarda ölen binlerce insan göz önüne alındığında bunların arasında çocuklar ve bebekler de var. Bu, doğum ve ölümün neredeyse aynı anda gerçekleştiği anlamına gelir. Yani savaş olayların ve olguların normal akışını bozar, zaman kavramını yok eder. Bu noktadan sonra hayat absürd bir hal alır. Bu bildiride II. Dünya Savaşı'nı konu alan Joseph Heller'in Madde 22 ve Kurt Vonnegut'un Mezbaha 5 adlı eserleri savaşın absürtlüğü açısından bir incelemesi yapılacaktır. Madde 22'de Yüzbaşı Yossarian savaş ve bürokrasinin absürt döngüsünde boğuşurken, Mezbaha 5'te Billy Pilgrim'in yaptığı zaman yolculukları hep savaşta yaşadığı travmatik anlarla sonuçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: İkinci Dünya Savaşı, Savaşın absürtlüğü, Askeri bürokrasi, Madde 22, Mezbaha 5.